Bhagavat Gita Chapter 2 - Sloka 61 to 72

 

    Bhagavat Gita Chapter 2 - Sloka 61 to  72

 

Chapter 2 : Verse : 61
 

तानि सर्वाणि संयम्य युक्त आसीत मत्पर : |
वशे हि यस्येन्द्रियाणि तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता ||
தானி ஸர்வாணி ஸம்யம்ய யுக்த ஆஸீத மத்பர : |
வசே ஹி யஸ்யேந்த்ரியாணி தஸ்ய ப்ரஞா ப்ரதிஷ்டிதா ||

யோக நிஷ்டன் அவைகளை எல்லாம் அடக்கி என்னைப் பரகதியாகக் கொண்டிருக்கிறான். இந்த்ரியங்களை வசமாக்கியவனுக்கு அறிவு நிலைபெறுகிறது.
One who restrains his senses, keeping them under full consciousness upon Me, is known as a man of steady intelligence.

Chapter 2 : Verse : 62

ध्यायतो विषयान्पुंस : सङ्गस्तेषूपजायते |
सङ्गात् सञ्जायते काम : कामात्क्रोधोऽभिजायते |
த்யாயதோ விஷயான்பும்ஸ : ஸங்கஸ்தேஷூபஜாயதே |
ஸங்காத் ஸஞ்ஜாயதே காம : காமாத்க்ரோதோऽபிஜாயதே ||

இந்திரிய விஷயங்களை தியானிக்கின்ற மனிதனுக்கு அவைகளிடத்து பற்றுதல் உண்டாகிறது. பற்றுதலிலிருந்து ஆசை உண்டாகிறது. ஆசையினின்று குரோதம் வளர்கிறது.
The man dwelling on sense-objects develops attachment for them; from attachment springs up desire, and from desire [unfulfilled] ensues anger.

Chapter 2 : Verse : 63

 

क्रोधाद्भवति संमोह : संमोहात्स्मृतिविभ्रम : ।
स्मृतिभ्रंशाद्बुद्धिनाशो बुद्धिनाशात्प्रणश्यति ||
க்ரோதாத்பவதி ஸம்மோஹ : ஸம்மோஹாத்ஸ்ம்ருதிவிப்ரம : |
ஸ்ம்ருதிப்ரம்சாத்புத்திநாசோ புத்திநாசாத்ப்ரணஸ்யதி ||

சினத்தால் மனக்குழப்பம்; குழப்பத்தால் நினைவின்மை; நினைவு நாசத்தால் புத்திநாசம்; புத்திநாசத்தால் அழிந்துபோகிறான்.
From anger, complete delusion arises, and from delusion confusion of memory. When memory is confused, intelligence is lost, and when intelligence is lost one falls down again into the material pool.

 

 
Chapter 2 : Verse : 64

रागद्वेषवियुक्तैस्तु विषयानिन्द्रियैश्चरन् |
आत्मवश्यैर्विधेयात्मा प्रसादमधिगच्छति ||
ராகத்வேஷவியுக்தைஸ்து விஷயானிந்த்ரியைஸ்சரன் |
ஆத்மவஸ்யைர்விதேயாத்மா ப்ரசாதமதிகச்சதி ||

ஆனால் ராகதுவேஷங்களிலிருந்து விடுபட்ட ஆத்மாவசப்பட்டுள்ள இந்திரியங்களைக்கொண்டு விஷயங்களில் சஞ்சரிக்கின்ற அடங்கிய மனதையுடையவன் மனத்தெளிவை அடைகிறான்.
But a person free from all attachment and aversion and able to control his senses through regulative principles of freedom, attains placidity of mind.

Chapter 2 : Verse : 65

प्रसादे सर्वदु:खानां हानिरस्योपजायते |
प्रसन्नचेतसो ह्याशु बुद्धि : पर्यवतिष्ठते ||
ப்ரஸாதே ஸர்வது:கானாம் ஹானிரஸ்யோபஜாயதே |
ப்ரஸன்னசேதஸோ ஹ்யாசு புத்தி: பர்யவதிஷ்டதே ||

மனவமைதியில் மனிதனது துன்பங்களனைத்தும் ஒழியும். ஏனெனில், மனவமைதியுடையவனுக்கு அறிவு விரைவில் ஆத்ம சொரூபத்தில் நிலைபெருகிறது.
With the attainment of such placidity of mind, all his sorrows come to an end; and the intellect of such a person of tranquil mind soon withdrawing itself from all sides, becomes firmly established in self.

 Chapter 2 : Verse : 66

नास्ति बुद्धिरयुक्तस्य न चायुक्तस्य भावना |
न चाभावयत : शान्तिरशान्तस्य कुत : सुखम् ||
நாஸ்தி புத்திரயுக்தஸ்ய ந சாயுக்தஸ்ய பாவனா |
ந சாபாவயத : சாந்திரசாந்தஸ்ய குத : ஸுகம் ||

மனமடங்காதவனுக்கு ஆத்ம போதமுமில்லை, ஆத்ம பாவனையுமில்லை. தியானமில்லதவனுக்கு சாந்தி கிடையாது. சாந்தியில்லாதவனுக்கு இன்பமேது?
One who is not connected with the Supreme, can have neither transcendental intelligence nor a steady mind, without which there is no possibility of peace. And how can there be any happiness without peace?

Chapter 2 : Verse : 67

इन्द्रियाणां हि चरतां यन्मनोऽनुविधीयते ।
तदस्य हरति प्रज्ञां वायुर्नावमिवांभसि ॥
இந்த்ரியாணாம் ஹி சரதாம் யன்மனோऽனுவிதீயதே |
ததஸ்ய ஹரதி ப்ரஞாம் வாயுர்நாவமிவாம்பஸி ||

கப்பலைக் காற்றானது நீர்மேல் நிலைகுலைப்பது போன்று, அலைகின்ற இந்திரியங்களைப் பிந்தொடரும் மனது அவனது விவேகத்தை கவர்கிறது.
As a strong wind sweeps away a boat on the water, even one of the roaming senses on which the mind focuses can carry away a man’s intelligence.

Chapter 2 : Verse : 68

 

तस्माद्यस्य महाबाहो निगृहीतानि सर्वश : |
इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेभ्यस्तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता ||
தஸ்மாத்யஸ்ய மஹாபாஹோ நிக்ருஹீதானி ஸர்வச : |
இந்த்ரியாணீந்த்ரியார்தேப்யஸ்தஸ்ய ப்ரஞா ப்ரதிஷ்டிதா ||

ஆகையால், தோள்வலிமையுடையவனே! யாருடைய பொறிகள் புலன்களினின்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றனவோ அவனது அறிவு நிலைபெற்றுள்ளது.
Therefore, Arjuna, he, whose senses are completely restrained from their objects, is said to have a stable mind.

Chapter 2 : Verse : 69

 

या निशा सर्वभूतानं तस्यां जागर्ति संयमी |
यस्यां जाग्रति भूतानि सा निशा पश्यतो मुने : ||
யா நிசா சர்வபூதானாம் தஸ்யாம் ஜாகர்தி சம்யமீ |
யஸ்யாம் ஜாக்ரதி பூதானி ஸா நிசா பஸ்யதோ முனே : ||

உயிர்களனைத்துக்கும் எது இரவோ அதில் யோகி விழித்திருக்கிறான். உயிர்களெல்லாம் துய்த்துணரும் நிலை தத்துவ ஞானிக்கு இரவு.
What is night for all beings is the time of awakening for the self-controlled; and the time of awakening for all beings is night for the introspective sage.

 

Chapter 2 : Verse : 70

 

आपूर्यमाणमचलप्रतिष्ठं समुद्रमाप : प्रविशन्ति यद्वत् |
तद्वत्कामा यं प्रविशन्ति सर्वे स शान्तिमाप्नोति न कामकामी ||
ஆபூர்யமாணமசலப்ரதிஷ்டம் சமுத்ரமாப : ப்ரவிசந்தி யத்வத் |
தத்வத்காமா யம் ப்ரவிசந்தி சர்வே ஸ சாந்திமாப்னோதி ந காமகாமீ ||

அசைவற்ற நிறை கடலில் ஆறுகள் சென்றடங்குவது போல், எம்முனிவன்பால் ஆசைகளனைத்தும் சென்றொடுங்குகின்றனவோ அவனே சாந்தியடைகிறான். ஆசையுள்ளவன் சாந்தியடையான்.

A person who is not disturbed by the incessant flow of desires-that enters like rivers into the ocean, which is ever being filled but is always still-can alone achieve peace, and not the man who strives to satisfy such desires.

 

Chapter 2 : Verse : 71

 

विहाय कामान् य : सर्वान् पुमांश्चरति निस्पृह : ।
निर्ममो निरहङ्कार : स शान्तिमधिगच्छति ॥
விஹாய காமான் ய : சர்வான் புமாம்ஸ்சரதி நிஸ்ப்ருஹ : |
நிர்மமோ நிரஹங்கார : ஸ சாந்திமதிகச்சதி ||

எப்புருஷன் ஆசைகளை அறவே அகற்றி, பற்றற்று, அஹங்கார மமகாரமின்றி நடமாடுகின்றானோ, அவன் சாந்தியடைகிறான்.
He who has given up all desires, and moves free from attachment, egoism and thirst for enjoyment attains peace.

 

Chapter 2 : Verse : 72

 

एषा ब्राह्मी स्थिति : पार्थ नैनां प्राप्य विमुह्यति ।
स्थित्वाऽस्यामन्तकालेऽपि ब्रह्मनिर्वाणमृच्छति ॥
ஏஷா ப்ராஹ்மீ ஸ்திதி: பார்த நைநாம் ப்ராப்ய விமுஹ்யதி |
ஸ்தித்வாऽஸ்யாமந்தகாலேऽபி ப்ரஹ்மநிர்வாணம்ருச்சதி ||

பார்த்தா, இதுவே பிரம்ம நிலைபேறு ஆகும். இதை அடைபவனுக்கு மோகமில்லை, இறுதிக் காலத்திலாவது இதில் நிலைத்திருப்பவன் பிரம்ம நிர்வாணத்தை அடைகிறான்.
Arjuna, such is the state of the God-realized soul; having reached this state, he overcomes delusion. And established in this state, even at the last moment, he attains Brahmic Bliss.

इति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे साङ्ख्ययोगो नाम द्वितीयोऽध्याय : ।

 With the blessings of Krishna today 

we have completed the reading of the second chapter 🙏

 

🌷🌷🌷🌷🌷